Það eru fleiri en Agnes Bragadóttir og Þorbjörn Þórðarson, blaðamenn á Morgunblaðinu, sem Fjármálaeftirlitið hefur í sigtinu.
Hér má lesa að í skotlínunni eru við líka, Kristinn Hrafnsson og ég – og Eyjan.
Eyjan vegna þessa pistils sem fjallaði um þá ákvörðun að laga stöðu peningamarkaðssjóðs hjá Glitni. Þar kom fram að forsætisráðherra og fjármálaráðherra hafi beitt stjórn bankans þrýstingi til að þetta yrði gert.
Meti menn svo hvort þessi frétt á erindi við almenning. Ég tel að svo sé – í hæsta máta.
Annars mætti kannski fara að rannsaka Fjármálaeftirlitið sjálft, t.d. tregðu þess til að veita sérstökum saksóknara upplýsingar. Og hvers vegna það aðhafðist nánast ekkert í sjúku fjármálakerfi þar sem innherjaviðskipti og furðuleg krosseignatengsl voru nánast normið. Það virðist til dæmis hafa farið framhjá FME að hlutabréfaverði í bönkum var kerfisbundið haldið uppi með markaðsmisnotkun.
Svo mætti skoða hvort FME hafi þegið fleiri gjafir eins og rauðvínið sem það fékk frá Kaupþingi á jólum 2007 – og forstjóranum þótti ekkert athugavert. Og almennt hvernig samskiptum FME, þessa yfirvalds, við fjármálastofnanir var háttað.
Þetta er svosem ekki flókið. Ef glæpamenn taka yfir göturnar, þá hlýtur maður að spyrja hvort lögreglan sé að standa sig. Hvað þá ef glæframenn taka yfir bankakerfi heillar þjóðar og setja það á hausinn – er þá hægt að segja að yfirvaldið hafi staðið sig í stykkinu?
Arna Schram, formaður Blaðamannafélagsins, hefur sagt að þetta sé tilraun til að kúga blaðamenn til þagnar. En Agnes segir að Fjármálaeftirlitið ætti frekar að rannsaka bankamenn en blaðamenn.
Loks virðist vera að fjölmiðlafulltrúi FME hafi ekkert vitað um málið. Kannski hefði verið sniðugt að þeir hefðu ráðfært sig aðeins við hann fyrst. Hann er skynsamur maður.