„En svo viljum við auðvitað líka að eyða tortryggni um þessi mál, eyða tortryggni um fjármál flokkanna. Ég segi fyrir minn flokk við höfum ekki auðvitað ekki neitt að fela í þessu, höfum aldrei haft, en Sjálfstæðisflokkurinn mun styðja þessa tillögu heilshugar.“

Sagði Geir Haarde 2006, stuttu áður en flokkurinn fékk stóru styrkina frá FL-Group og Landsbanka og stuttu eftir að fram var komið frumvarp um fjármál flokkanna sem síðar varð að lögum.

Í nefndinni sem samdi frumvarpið sátu meðal annars Kjartan Gunnarsson og Guðlaugur Þór Þórðarsson.

Hvað á að segja um svona stjórnmála(ó)menningu?

Töldu menn að allt væri heimilt í þágu málstaðarins, að tilgangurinn helgaði meðalið? Eða voru þeir blindaðir af hroka? Fannst þeim aukaatriði að segja satt?

Þetta sagði Kjartan Gunnarsson á sama tíma:

„Auð sem að auðvitað er mögulegt að menn láti sér detta í hug á einhverjum tíma að nota til að hafa stjórnmálaleg áhrif. Þetta vil ég gjarnan koma í veg fyrir, ég tel að íslenskt stjórnmálalíf hafi verið mjög hreint og laust við áhrif af þessu tagi og ég vil gjarnan að svo verði áfram og þess vegna studdi ég þessar tillögur og tók þátt í starfi þessarar nefndar meðal annars með það í huga að stuðla að því að niðurstaða starfsins yrði sú að komið yrði í veg fyrir freistingar af þessu tagi“