Ég fór að tala um það stuttu eftir hrunið að það væri nauðsynlegt að rannsaka allt í botn – annars væri hætta á að hér myndaðist óbærilegt andrúmsloft tortryggni og svika. Það gæti varað í mörg ár ef menn gættu sín ekki, eitrað íslenskt samfélag um langa framtíð.
Þetta virðist einmitt vera að gerast. Það verða stjórnvöld að skilja.
Það er engin leið að sætta almenning við að bera byrðar sem útrásarvíkingar og skuldakóngar bera ábyrgð á – en ætla auðvitað að hlaupa undan – nema fólk fái fullvissu um að réttvísin nái fram að ganga.
Þetta hefur aldrei snúist um neins konar alþýðudómstól eða göturéttlæti, eins og sumir hafa látið í veðri vaka, heldur að málin séu rannsökuð eins heiðarlega og vandlega og hægt er.
Flóknara er það ekki.
Þetta er lykilatriði til að loks sé hægt að horfa fram á veginn og fara að byggja upp aftur – það er ekki vanþörf á því.
Það er að stefna í fyrstu stóru krísu hinnar nýju ríkisstjórnar. Hún verður að sýna að hún kann önnur vinnubrögð en hin fyrri.