Sumir eru alveg búnir að missa sig og halda því fram að erlendar þjóðir séu í stríði við Ísland. Það er reyndar athyglisvert að í þessum hópi eru þekktir útlendingahatarar og xenófóbar, menn sem margeflast í því ástandi sem nú ríkir og fara jafnvel að líta á sig sem arftaka Jóns Sigurðssonar:
Vésteinn Ólason, prófessor og fyrrverandi forstöðumaður Handritastofnunar, tekur þennan málflutning til skoðunar í grein sem hann skrifaði í Fréttablaðið í síðustu viku:
„Að öllu gamni slepptu – því að hér er alvörumál á ferð – er eðlilegt að Alþingi vilji skoða Icesave-samninginn vel. Komi fram á honum „leyndir“ gallar er sjálfsagt að reyna allt sem hægt er til að komast að samkomulagi um að bæta úr þeim án þess að hleypa málinu í uppnám. Það þarf hins vegar ekki að lesa þúsundir blaðsíðna af greinargerðum til að skilja hvernig þessi mál líta út utan frá. Íslensk fyrirtæki sökktu landinu í skuldafen með óábyrgu framferði. Þau ollu stórtjóni og vöktu athygli á sér fyrir glæfralegt, jafnvel glæpsamlegt, framferði í þeim löndum sem við þurfum nú að semja við. Íslenskar eftirlitsstofnanir reyndust ófærar um að koma í veg fyrir hamfarirnar. Þeir sem bera ábyrgð á fjármálum annarra ríkja (skattpeningum almennings) eða alþjóðlegra sjóða geta ekki afhent okkur ófafé án þess að hafa einhverjar vísbendingar um að Íslendingar ætli að leysa sín mál sómasamlega og fylgja stefnu sem öðrum virðist trúverðug og geri okkur kleift að standa við skuldbindingar.
Er það ofbeldi?“