Þetta er viðkvæmt mál.

En þetta er það sama og sveitarstjórnafólk sem ég ræddi við norðanlands í sumar hafði áhyggjur af.

Að hér færi að myndast bótafólk.

Fólk sem teldi sjálfsagt að vera á atvinnuleysisbótum, enda væru þær í ýmsum tilvikum hærri en laun á vinnumarkaði og lífið þægilegra á þeim.

Eða að vinna eitthvað smá svart – og vera líka á atvinnuleysisbótum.

Þetta er líklega mál sem þarf að rannsaka betur. Gott væri til dæmis að vita hversu margir útlendingar sem voru hér að vinna – oft í láglaunastörfum – hafa snúið til síns heima.

Og hvort Íslendingar hafi að einhverju leyti tekið við störfum þeirra – eða boðist þau.

En atvinnuleysi upp á tíu prósent getur hæglega beytt viðhorfum til vinnu í þá veru að það sé sjálfsagt mál að vera án atvinnu og á bótum.